Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

Ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς 5 Φεβρουαρίου


Ἀπόστολος: ( Β΄Τιμ. γ΄ 10 - 15 )
Β Τιμ. 3,10         Σὺ δὲ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ,
Β Τιμ. 3,10                Συ όμως έχεις παρακολουθήσει την διδασκαλίαν, την συμπεριφοράν και αναστροφήν μου, τας αγνάς μου διαθέσεις, την φωτισμένην και ζωντανήν πίστιν μου, την μακροθυμίαν μου, την αγάπην και την υπομονήν μου.
Β Τιμ. 3,11         τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις, οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! καὶ ἐκ πάντων με ἐῤῥύσατο ὁ Κύριος.
Β Τιμ. 3,11                 Εχεις παρακολουθήσει ακόμη εκ του πλησίον και είδες τους διωγμούς και τα παθήματα, που μου έγιναν εις την Αντιόχειαν, στο Ικόνιον, εις τα Λυστρα. Ποσον φοβερούς διωγμούς υπέφερα τότε! Και όμως από όλους με εγλύτωσεν ο Κυριος!
Β Τιμ. 3,12         καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται·
Β Τιμ. 3,12                Αλλά και όσοι θέλουν να ζουν με την ευσέβειαν, που διδάσκει και εμπνέει ο Ιησούς Χριστός, θα υποστούν διωγμούς.
Β Τιμ. 3,13         πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι.
Β Τιμ. 3,13                Ανθρωποι δε κακοί και μοχθηροί, πλάνοι και απατεώνες θα προκόψουν στο χειρότερον πλανώντες τους άλλους, πλανώμενοι και οι ίδιοι.
Β Τιμ. 3,14         σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες,
Β Τιμ. 3,14                Συ όμως μένε σταθερός εις εκείνα, που έμαθες, και την αλήθειαν των οποίων την έχεις πλέον βεβαιωθή, έχων υπ' όψιν σου και από ποιόν διδάσκαλον εδιδάχθης αυτά.
Β Τιμ. 3,15         καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
Β Τιμ. 3,15                Και μη λησμονής, ότι από αυτήν ακόμη την πλέον απαλήν ηλικίαν σου γνωρίζεις τας Αγίας Γραφάς, αι οποίαι ημπορούν να σε κάμουν σοφόν και συνετόν εις τας αληθείας, που οδηγούν εις την σωτηρίαν, δια της πίστεως στον Ιησούν Χριστόν,
Εὐαγγέλιο: ( Λουκ. ιη΄ 10 - 14 )
Λουκ. 18,10        ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης.
Λουκ. 18,10               “Δυο άνθρωποι ανέβησαν στο ιερόν να προσευχηθούν, ο ένας Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης.
Λουκ. 18,11        ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης·
Λουκ. 18,11               Ο Φαρισαίος εστάθη επιδεικτικώς δια να προκαλή εντύπωσιν· και δια να δοξάση τον ευατόν του, αυτά προσηύχετο· Σε ευχαριστώ, Θεε μου, διότι δεν είμαι όπως οι άλλοι άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί η και ωσάν αυτός ο τελώνης.
Λουκ. 18,12        νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι.
Λουκ. 18,12               Εγώ νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα, Δευτέρα και Πεμπτην, δίδω το δέκατον από όλα γενικώς όσα αποκτώ. Εγώ είμαι ενάρετος.
Λουκ. 18,13        καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.
Λουκ. 18,13               Και ο τελώνης, που εστέκετο κάπου μακρυά από το θυσιαστήριον, δεν ήθελε ούτε τα μάτια του να σηκώση στον ουρανόν, αλλ' εκτυπούσε το στήθος του λέγων· Θεε μου, σπλαγχνίσου με τον αμαρτωλόν και συγχώρησέ με.
Λουκ. 18,14        λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.
Λουκ. 18,14               Σας διαβεβαιώνω, ότι αυτός ο περιφρονημένος από τον Φαρισαίον τελώνης κατέβηκε στο σπίτι του με συγχωρημένας τας αμαρτίας του, αθώος και δίκαιος ενώπιον του Θεού, παρά ο Φαρισαίος εκείνος. Διότι κάθε ένας που υψώνει τον ευατόν του, θα ταπεινωθή από τον Θεόν και θα καταδικασθή, ενώ εξ αντιθέτου εκείνος που ταπεινώνει τον ευατόν του θα υψωθή και θα δοξασθή από τον Θεόν”.

Κυριακή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)


Ένας άνθρωπος βάδιζε στο δάσος. Ήθελε να διαλέξει ένα καλό δέντρο, απ’ όπου θα έβγαζε δοκάρια για τη σκεπή του σπιτιού του. Εκεί είδε δύο δέντρα, το ένα δίπλα στο άλλο. Το ένα ήταν ίσιο, λείο και ψηλό, αλλά το εσωτερικό του, ο πυρήνας του, ήταν σάπιο. Το άλλο είχε ανώμαλη επιφάνεια κι ο κορμός του έδειχνε άσχημος. Το εσωτερικό του όμως ήταν γερό. Ο άνθρωπος αναστέναξε και είπε: «Σε τι μπορεί να μου χρησιμέψει το ψηλό και ίσιο αυτό δέντρο, αφού το μέσα του είναι σάπιο κι ακατάλληλο για δοκάρια; Το άλλο μοιάζει ανώμαλο, άσχημο, αλλά τουλάχιστο το μέσα του είναι γερό. Έτσι, αν καταβάλω λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια, μπορώ να το διαμορφώσω και να το χρησιμοποιήσω για δοκάρια στο σπίτι μου». Και χωρίς να το σκεφτεί περισσότερο, διάλεξε το δέντρο εκείνο, το γερό. Το ίδιο θα κάνει κι ο Θεός για να ξεχωρίσει δύο ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στο ναό Του. Δε θα διαλέξει εκείνον που φαίνεται επιφανειακά δίκαιος, αλλά τον άλλον, εκείνον που η καρδιά του είναι γεμάτη με την αληθινή δικαιοσύνη του Θεού.
Οι υπερήφανοι έχουν τα μάτια τους διαρκώς υψωμένα προς το Θεό. Οι καρδιές τους όμως είναι κολλημένες στη γη. Αυτοί δεν ευαρεστούν στο Θεό. Ευάρεστοι στο Θεό είναι οι ταπεινοί άνθρωποι, οι πράοι, που έχουν τα μάτια τους χαμηλωμένα στη γη, μα οι καρδιές τους είναι γεμάτες ουρανό. Ο Δημιουργός προτιμά τους ανθρώπους που ομολογούν στο Θεό τις αμαρτίες τους, όχι τα καλά τους έργα.

Πῶς μπορῶ νὰ δῶ ἄν ἔχω ταπείνωση; Γέρων Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης


Περὶ ταπεινώσεως

Ὅποιος ἔχει τήν ταπείνωση μιμεῖται τόν ἴδιο τόν Χριστό. Οὐδέποτε παρεκτρέπεται, οὔτε κατακρίνει, οὔτε ὑπερηφανεύεται. Τίς ἐξουσίες ποτέ δέν τίς ἐπιθυμεῖ. Ἀποφεύγει τίς τιμές τῶν ἀνθρώπων. Δέν φιλονικεῖ γιά κανένα πράγμα τοῦ κόσμου τούτου!

Δέν ἔχει παρρησία, ὅταν ὁμιλῆ, καί δέχεται πάντοτε τίς συμβουλές τῶν ἄλλων. Ἀποφεύγει τά ὡραῖα ἐνδύματα, καί ἡ ἐξωτερική του ἐμφάνιση εἶναι ἁπλή καί ταπεινή.

Ὁ ἄνθρωπος, πού ὑπομένει ἀγόγγυστα ταπεινώσεις καί ἐξουδενώσεις, πάρα πολύ ὠφελεῖται. Γιά τοῦτο, ὄχι νά λυπῆσαι, ἀλλά ἀπεναντίας νά χαίρεσαι γι’ αὐτά, πού ὑποφέρεις. Κερδίζεις ἔτσι τήν πολύτιμη ταπείνωση, μέ τήν ὁποία σώζεσαι.

«Ἐταπεινώθην καί ἔσωσέ με (ὁ Κύριος)» (Ψαλμ. Ριδ΄ 6). Αὐτή τή ρήση πρέπει νά τήν ἔχωμεν πάντοτε κατά νοῦν.

Ἡ μετάνοια τοῦ ἀδίστακτου τυχοδιώκτη. Ὁ στάρετς Θεόφιλος ὁ διά Χριστόν σαλός, ἀσκητής τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.(1788-1853 μ.Χ.)


Ο Θεόφιλος ιδιαίτερα απέφευγε τήν συνάντηση με διανοούμενους καί μέ τους επιφανείς κοινωνικά. Περισσότερο απ’ όλους όμως αντιπαθούσε εκείνους πού ονομάζονταν «άνθρωποι της άμαξας», αυτούς δηλαδή πού καθισμένοι πάνω σε άμαξες έρχονταν νά δουν τόν Θεόφιλο σάν κάτι αξιοπερίεργο.
«Τί ζητάτε από έναν βρωμιάρη σαν κι εμένα;» συνήθιζε να ρωτάη τους ενοχλητικούς επισκέπτες. «Γιατί μέ ψάχνετε εμένα έναν άθλιο φτωχό Στάρετς καί μεγάλο αμαρτωλό;».
«Μιά καλή κουβέντα Μπάτουσκα, μιά συμβουλή, λίγη καθοδήγηση καί παρηγοριά», συνήθως απαντούσε ο επισκέπτης.
«Πηγαίνετε στον Μεγαλόσχημο Παρθένιο. Αυτός μπορεί να σας διδάξη, εγώ δέν έχω τίποτα νά σας πω. Προσπέστε στην Ύπεραγία Θεοτόκο καί στους άγιους Πατέρες της Λαύρας Περτσέσκαγια, με αγνή πίστη κι εκείνοι θά σας δώσουν ό,τι χρειάζεστε, εγώ δέν έχω τίποτα».
Μερικές φορές ο Στάρετς, προχωρούσε περισσότερο ακόμα καί από τέτοιες αποθαρρυντικές απαντήσεις, έσπρωχνε μακρυά όλους εκείνους πού συνωστίζονταν γύρω του καί έφευγε γρήγορα από ανάμεσά τους. Καί στ’ αλήθεια, τι απαντήσεις μπορούσε νά τούς δώση; Συνήθως οί ερωτήσεις ήταν πολύ κοσμικές. Κάποιος θά τού ζητούσε την βοήθεια γιά νά κερδίση μιά δίκη από τήν οποία κάποιος φτωχός θάβγαινε ζημιωμένος. Άλλοι προσπαθούσαν νά μάθουν αν ο γιος τους θά έπαιρνε προαγωγή στή δουλειά του. Αλλος ζητούσε συμβουλές γιά το αν έπρεπε νά παντρέψη τον γιό του μέ μια πλούσια νύφη ή τήν κόρη του μ’ έναν ονομαστό γαμπρό. Άλλοι πάλι ζητούσαν προσευχές γιά νά πάρουν αξιώματα ή μεγάλες συντάξεις.

Τριώδιον, Σωστικόν καί Ἅγιον


ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Βλέπετε, προσέχετε, ἀγρυπνεῖτε, προτρέπει τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἐπισημαίνει ἐπίσης καί ὁ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας: «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας». (Β΄Κορ., κεφ.στ΄, στ.2) καί «Μακάριος ἀνὴρ, οὗ ἐστι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐλπὶς αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐπέβλεψεν εἰς ματαιότητας καὶ μανίας ψευδεῖς». (Ψαλμ.λθ΄,στ.5)
Ὁ ἅγιος Παΐσιος γράφει καί προτρέπει νά ἐνεργοποιήσουμε τό ὀρθόδοξο φιλότιμο, ὥστε νά πετύχουμε τόν σκοπό καί ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής ὑποδεικνύει τόν τρόπο πού ὁδηγεῖ στό στόχο. Λέει: «Λοιπὸν τὴν ἀρχὴ τῆς κατὰ Θεὸν ὠφέλειάς σου, παιδί μου, ὀφείλεις νὰ τὴν κάνεις ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο: πρέπει νὰ μελετᾶς καὶ νὰ συλλογίζεσαι ἀκατάπαυστα χωρὶς ποτὲ νὰ ξεχνᾶς ὅλες τὶς οἰκονομίες (τὶς διευθετήσεις καὶ τοὺς μυστηριώδεις τρόπους τῆς θείας βουλῆς) καὶ τὶς εὐεργεσίες ποὺ σοῦ ἔκανε κι᾿ ἐξακολουθεῖ νὰ σοῦ κάνει ὁ Θεὸς γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς σου· ὄχι τυλιγμένος ἀπὸ τὴ λήθη ποὺ προκαλεῖ ἡ κακία ἢ ἐξαιτίας τῆς ραθυμίας νὰ ξεχνᾶς τὶς πολλὲς καὶ μεγάλες πρὸς ἐσένα εὐεργεσίες Του, καὶ ἔτσι νὰ περνᾶς τὸν ὑπόλοιπο καιρό σου χωρὶς ὠφέλιμα ἔργα καὶ χωρὶς εὐχαριστία.

Ὁ ρῶσος μοναχός Γεώργιος ὁ ἔγκλειστος μίλησε γιά τόν Ἀντίχριστο


Ο Κύριος τους έδωσε την απάντηση που ταιριάζει σ’ όλους ανεξαίρετα τους σαρκικούς ανθρώπους, σ’ όλους όσοι είναι προσκολλημένοι στα εγκόσμια, σ’ όλους όσοι ζουν μέσα στην αμαρτία, στις ατέλειωτες βιοτικές μέριμνες καί στις υλικές απολαύσεις. Απάντησε, λοιπόν, ο Θεάνθρωπος στούς Φαρισαίους: «Η βασιλεία του Θεού δεν έρχεται μέ τρόπο ορατό», δηλαδή η βασιλεία του Θεού δεν θα γίνει αντιληπτή μέ τα σωματικά μάτια μας, «ούτε θα πούνε τότε, “Να, εδώ είναι” ή “Να, εκεί είναι”. Γιατί η βασιλεία τού Θεού είναι κιόλας μέσα σας». Αυτό σημαίνει: Πρέπει ν’ αφήσετε τη σαρκική καί αμαρτωλή ζωή, να μετανοήσετε, να ζήσετε σύμφωνα μέ τίς ευαγγελικές εντολές, να καθαρίσετε καί να στολίσετε μ’ αυτές τον ναό της ψυχής σας.  Αν έτσι κάνετε, το Άγιο Πνεύμα θα επισκεφτεί την ψυχή σας, γιά να ολοκληρώσει την κάθαρση καί τόν στολισμό της. Σε τέτοιον ναό έρχεται ο Θεός καί εγκαθιδρύει την πνευματική καί αόρατη, αλλά συνάμα καί αισθητή καί αντιληπτή, βασιλεία Του. Όποιος δέχτηκε μέσα του τη βασιλεία του Θεού, αυτός έχει ξεκάθαρη αντίληψη γιά τή δεύτερη έλευση του Θεανθρώπου- αυτός μπορεί ν’ αναγνωρίσει τον Αντίχριστο καί να τον αποφύγει ή να του αντισταθεί. 

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Ὅσο πιό σκληρόκαρδος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιό βαθιά θά εἶναι ἡ πτώση του»


Ὅσο πιό σκληρόκαρδος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιό βαθιά θά εἶναι ἡ πτώση του.Ἕνα αὐγό σπάει καί ἀπό ὕψος 30 πόντων.
Ὅμως ἕνας βράχος πρέπει νά ἀνέβει πολύ ὑψηλά καί νά πέσει γιά νά συντριβεῖ.
Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει πολύ σκληρή καρδιά, θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά πετύχει κάποια πράγματα:
Νά ἀνέβει ψηλά καί κατόπιν νά πέσει βαρύγδουπα γιά νά συντριβεῖ, νά μαλακώσει, νά σπάσει.
Ὅμως ὁ μαλακός ἄνθρωπος, ὁ εὐαίσθητος, ὁ πονόψυχος μπορεῖ νά μήν ἔχει μεγάλες κοσμικές ἐπιτυχίες, νά βρίσκει ὅλο ἐμπόδια, αὐτό ὅμως τόν προστατεύει ἀπό μεγάλες πτώσεις, τίς ὁποῖες ἡ εὐαίσθητη καρδιά του δέν θά ἀντέξει.
Νά λοιπόν, πού τά ἐμπόδια στή ζωή μας εἶναι ἡ προστασία μας καί ὄχι ἡ κατάρα μας καί ἡ δοκιμασία μας.

Ἅγιος Θεοφάνης τοῦ Ριχλώβ(+5/18 Ιανουαρίου 1977)


Αποτέλεσμα εικόνας για ФЕОФАН РЫХЛОВСКИЙ, ПРП  Ο μεγάλος αυτός σύγχρονος ασκητής (κατά κόσμον Ιωάννης Θεοδόσιος Μεντβεντιεβ) γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1881 στο χωριό Φεστοβέτς,στην περιοχή Τσερνιγκώβ(Ουκρανία).Οι ευλαβείς γονείς του ονομάζονταν Θεοδόσιος και Ευφημία.Όταν ήταν δύο ετών ο πατέρας του εκοιμήθη.Η μητέρα του, τον μεγάλωσε με φόβο Θεού.Απεφοίτησε τρεις τάξεις του σχολείου (zemstvα-σχολεία της εποχής όπου τα παιδιά φοιτούσαν τρεις τάξεις)

Μαζί με την μητέρα του πήγαιναν για προσκυνήματα:στην Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου και στον Άγ.Νικόλαο στο Ριχλόβ.Μια φορά μετά από ένα προσκύνημα ο νεαρός Ιωάννης αποφάσισε να μείνει στο μοναστήρι παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας του.Ο μέλλοντας ασκητής μπήκε στο μοναστήρι την παραμονή του Γενεθλίου της Θεοτόκου,στις 7 Σεπτεμβρίου.Αργότερα γιόρταζε αυτήν την ημέρα με ξεχωριστή πνευματική χαρά...
Το πρώτο διακόνημά του ήταν να ξυπνάει την νύχτα τους μοναχούς.Με την ίδια αγάπη έκανε το διακόνημά του και στον φούρνο και στα μελίσσια κ.α.
Για να ενισχύσει την πίστη και την άσκηση του νεαρού ασκητή ο Θεός του έστειλε διάφορες ασθένειες αλλά και την θαυματουργική τους ίαση

«Δόξα σέ Σένα, Τριαδικέ Θεέ μου, πού φωτίζεις τό σκοτεινό πρόσωπο τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μας....»


Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Δόξα σέ Σένα, Ζωοποιέ Πατέρα, Ζωοποιέ Υἱέ καί Ζωοποιό Ἅγιο Πνεῦμα, στό Θεό μου, τήν ἁπλή ὕπαρξη. Ἐσύ μᾶς σώζεις πάντα ἀπό τόν πνευματικό θάνατο πού προκαλοῦν στήν ψυχή μας τά πάθη μας.

4 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Ἰσιδώρου Ὁσίου, Ἰωάννου Ὁσίου, Εὐαγρίου καὶ Σίου Ὁσίων, Ἀβραμίου Ἱερομάρτυρος, Θεοκτίστου Μάρτυρος, Νικολάου Στουδίτου, Ἰασίμου Θαυματουργοῦ, Νικήτα Ὁσίου, Γεωργίου Πρίγκηπος, Ἀβραὰμ καὶ Κόπριδος Ὁσίων, Κυρίλλου Θαυματουργοῦ, Ἰωσὴφ τοῦ Χαλεπλῆ

Ὁ Ὅσιος Ἰσίδωρος ο Πηλουσιώτης (Ἑορτὴ Ἰσίδωρος, Ἰσιδώρα)

Ὁ Ὅσιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης ἐγεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο περὶ τὸ 360 μ.Χ. ἀπὸ γονεῖς θεοφιλεῖς και ἦταν συγγενὴς τῶν Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, Θεοφίλου (385 – 412 μ.Χ.) καὶ Κυρίλλου Α’ (412 – 444 μ.Χ.). Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἔλαβε μεγάλη και θαυμαστὴ θεολογικὴ και φιλοσοφικὴ γνώση. Στὴν ἀρχὴ ἐργάσθηκε ὡς διδάσκαλος καὶ κατηχητὴς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξάνδρειας.
Ἐπιζητώντας ὅμως τὴν ἡσυχία, γιὰ νὰ δύναται νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ ἔργο τῆς ζωῆς του, τὴ μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν, ἀποσύρθηκε σὲ κάποιο μοναστήρι στὸ ὄρος Πηλούσιο, γι’ αὐτὸ καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Πηλουσιώτης. Ἀργότερα χειροτονεῖται πρεσβύτερος καὶ στὴ συνέχεια ἐκλέγεται ἡγούμενος στὸ μοναστήρι του.
Τὸ εὐγενὲς και ὑπέροχο ἦθος του, ὁ ὑποδειγματικὸς ἀσκητικὸς βίος και ἡ τεράστια θεολογικὴ κατάρτισή του συνετέλεσαν, ὥστε ταχέως νὰ ἀποκτήσει μεγάλο κύρος καὶ φήμη, νὰ ἀναδειχθεῖ κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Πηλουσίου, νὰ καταστεῖ περίβλεπτος καὶ νὰ θεωρεῖται μοναδικὸς στὶς ἑρμηνεῖες χωρίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Κατὰ τὴν Γ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ συνῆλθε στὴν Ἔφεσο τὸ ἔτος 431 μ.Χ. ἐπὶ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου Β’ τοῦ Μικροῦ (408 – 450 μ.Χ.), ὁ Ἅγιος ἀναφαίνεται μὲ μεγάλη ὑπόληψη καὶ σπουδαῖο κύρος στὴν Ἐκκλησία.

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 4 Φεβρουαρίου

   Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική θεραπευτική
   Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας

  πού ἑορτάζουν σήμερα 4 Φεβρουαρίου ἐδῶ

ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRIST 3. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θεία Ψυχανάλυση». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κανὼν Ἱκετήριος εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν τῆς Παναγίας

Παρακλητικός Κανών Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Παρακλητικός Κανών Οσίου Αρσενίου - Βατοπαίδι Χαλκιδικής