Τον Χριστό να τον αισθανόμαστε σαν φίλο μας. Είναι φίλος μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: «Εσείς είστε φίλοι μου ...;» (Ιω. 15,14). Σαν φίλο να τον ατενίζομε και να τον πλησιάζομε.
Πέφτομε; Αμαρτάνομε; Με οικειότητα, με αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχομε
κοντά του. όχι με φόβο ότι θα μας τιμωρήσει αλλά με θάρρος, που θα μας
το δίδει η αίσθηση του φίλου. Να του πούμε: «Κύριε, το έκανα, έπεσα,
συγχώρεσέ με».
