Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ και οι ΠΡΟΣΥΝΟΔΙΚΕΣ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ
(περιοδικό Ό Όσιος Γρηγόριος, ετήσια έκδ. Ι. Μ. Οσ.
Γρηγορίου Αγ. Όρους, 40(2015), 176-179)
Η πορεία προς τη
Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας βαίνει προς το τέλος της. Την Πεντηκοστή
του 2016, εκτός απρόοπτου.
Ελπίδα και
αγωνία, ανάμεικτα συναισθήματα, για την έκβαση της συνόδου. Κάθε σύνοδος είναι
μία διακινδύνευσις. Θα την αποδεχθεί άραγε το πλήρωμα της Εκκλησίας ή θα
υπάρξουν σχίσματα;
Ένα είναι το
αδιαφιλονίκητο κριτήριο: η ορθοδοξία των αποφάσεών της, η πιστότης στην
διδασκαλία των Οικουμενικών Συνόδων. Όπως το διατύπωσε ο Άγιος Μάξιμος ο
Ομολογητής: «Εκείνας οίδεν αγίας και εγκρίτους συνόδους ο ευσεβής της
Εκκλησίας κανών, ας ορθότης δογμάτων έκρινεν» (PG 90, 148).
Αυτό εξαρτάται
από τις προϋποθέσεις, τις διαδικασίες και τις αποφάσεις
της. Προσευχόμαστε όλα να γίνουν αγιοπνευματικά και όχι με μεθόδους του κόσμου
τούτου, οι οποίες δεν είναι δυστυχώς άγνωστες στην εκκλησιαστική ιστορία. Η
εκκοσμίκευσης και ο ανθρωποκεντρισμός είναι κακές και επικίνδυνες προϋποθέσεις.
Το «επομένοι τοις αγίοις πατράσι» και η εκζήτησις του θείου θελήματος
είναι ασφαλείς προϋπόθεσης. «Ότε ωμίλουν εκ του νοός μου, συνέβαινον λάθη»,
έλεγε ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ.
