Ο πατήρ Σεραφείμ δεν ήταν θυμώδης, κάτι πού συχνά χαρακτηρίζει τούς ανθρώπους
μεγάλης ηλικίας. Επίσης δεν του περνούσε από το μυαλό ότι μπορεί να υψώσει τη
φωνή του ή να κάνει παρατηρήσεις με ύφος προϊσταμένου. Ούτε τόση δα επιθυμία υπήρχε
να σου δώσει να καταλάβεις με ποιόν μιλάς. Την ίδια στιγμή δεν υπήρχε καμιά
κολακεία, καμιά δουλοπρέπεια μπροστά σε οποιοδήποτε πρόσωπο πού κατείχε κάποια εξουσία.
Αυτά όλα είναι σαν πινελιές στην εικόνα του πατρός Σεραφείμ.
Πιο
καθαρά και ζωντανά παρουσιάζουν τα ιδιώματα του χαρακτήρα του και την
πνευματική του κατάσταση τά απομνημονεύματα της Γκαλίνα Πίλνεβα, ή οποία βρισκόταν
στο μοναστηριακό συγκρότημα του Γκλίνσκ τη δεκαετία του '50 και γνώριζε καλά
τον Γέροντα Σεραφείμ. Αυτή έγραψε:
«Εάν
οι άγιοι Πατέρες λένε ότι “υπάρχουν πολλοί μεγάλοι και ένδοξοι, άλλα τά
μυστήρια αποκαλύπτονται στους ταπεινόφρονες”, τότε στη δεδομένη περίπτωση η
συνάντηση με τον πατέρα Σεραφείμ αποκάλυψε το μυστήριο της δυνατότητος στη γη
μας να λάμπει ένα φως όχι αυτού του κόσμου και, μαζί, η ομορφιά της ταπεινώσεως.
