Ἀπό
τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες
τοῦ
ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου
Ἁγιορείτου
μοναχοῦ
126.
Τό νά ἡσυχάζει κανείς πίσω ἀπό τή θύρα
τοῦ κελλιοῦ του, εἶναι Θεῖο χάρισμα!...
127.
Καί χωρίς νά φθάσει κανείς στήν τελειότητα,
ἔχει ἐλπίδα σωτηρίας καί ἀξιώνεται
Θείας Χάριτος, ἐάν ἀποφεύγει τά ἄτοπα
ἔργα τῆς ἁμαρτίας καί πιάσει τά καλά
ἔργα τῆς ἀρετῆς. Ὅποιος ὅμως ἐπλησίασε
τό τέλειο, συνέλαβε στήν ψυχή του τό
μυστήριο τῆς αἰωνίου μακαριότητος!...
128.
Ἐάν δέν ἀποθάνει ὁ ἐξω ἄνθρωπος ἀπ᾿
ὅλα τά πράγματα τοῦ κόσμου καί ἀπό τήν
ἁμαρτία καί ἀπό τίς κακές ἐνθυμήσεις
καί τούς πονηρούς λογισμούς, δέν θά
κινηθεῖ στόν ἄνθρωπο ἡ γλυκύτητα τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος!...
