Ἑρμηνεία τῶν Μακαρισμῶν ἀπό τόν Γέροντα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο. Μακαρισμός πέμπτος (Μέρος Α΄)

Τό νά εἶ­σαι δί­και­ος εἶ­ναι σπου­δαῖ­ο, ἀλλά δέν εἶ­ναι τό μο­να­δι­κό γνώ­ρι­σμα τοῦ κα­λοῦ Χρι­στια­νοῦ. Γι’ αὐ­τό καί ὁ Κύ­ριος, με­τά ἀ­πό τόν μα­κα­ρι­σμό τῆς δι­και­ο­σύ­νης, πού λέ­γα­με τήν πε­ρασμέ­νη φο­ρά, ἀνα­φέ­ρε­ται στόν πέμ­πτο μα­κα­ρι­σμό, τόν μα­κα­ρι­σμό τῆς ἐ­λε­η­μο­σύ­νης: «μα­κά­ριοι οἱ ἐ­λε­ή­μο­νες , ὅ­τι αὐ­τοὶ ἐ­λε­η­θή­σον­ται»^[1], εὐ­τυ­χι­σμέ­νοι αὐ­τοί πού εἶ­ναι ἐ­λε­ή­μο­νες , για­τί αὐ­τοί θά ἐ­λε­η­θοῦν.

Ἡ ἐ­λε­η­μο­σύ­νη, μα­ζί μέ τή δι­και­ο­σύ­νη τοῦ πε­ρα­σμέ­νου μα­κα­ρι­σμοῦ πού ἀναλύσαμε, κά­νει τόν ἄν­θρω­πο ἀ­λη­θι­νή εἰ­κό­να τοῦ Θε­οῦ πά­νω στή γῆ, για­τί ὁ Θε­ός εἶ­ναι καί δί­και­ος καί ἐ­λε­ή­μων, κι ἔ­τσι καί ὁ ἐλεή­μων ἄν­θρω­πος δί­νει μί­α πο­λύ κα­λή παρουσία στό πε­ρι­βάλ­λον του, ὡς εἰ­κό­να τοῦ Θε­οῦ. Σέ ὅ­λη τήν Πα­λαιά Δι­α­θή­κη πα­ρα­τη­ροῦ­με ὅ­τι ὁ Θε­ός ἐμ­φα­νί­ζε­ται καί δί­και­ος καί ἐ­λε­ή­μων· πο­τέ μό­νο δί­και­ος καί πο­τέ μό­νο ἐλε­ή­μων, ἀλ­λά καί τά δύ­ο μα­ζί.

Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2016/01/blog-post_10.html