ΠΑΤΡΙΚΕΣ
ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ
Γέροντος
Ἐφραίμ
Φιλοθεΐτου
Εὐλογημένοι
μου
Χριστιανοί
Κάθε
πράξις
μας
σέ
τούτη
τή
ζωή
ἔχει
τήν
ἀνταμοιβή
της
στήν
ἄλλη,
τήν
αἰώνιο.
Ὄχι
μόνο
οἱ
θετικές
πράξεις,
ἀλλά
καί
οἱ
ἀρνητικές.
Καί
ἡ
περισσότερη
ἀρνητική
πράξις
εἶναι
ἡ
ἄρνησις
τοῦ
Χριστοῦ.
Ἄν
ἀρνηθοῦμε
τόν
Ἰησοῦ
Χριστό,
τότε
καί
Ἐκεῖνος
θά
μᾶς
ἀρνηθῆ.
Αὐτό
τονίζει
ὁ
Παῦλος
«Εἰ
ἀρνούμεθα
τόν
Χριστόν,
κἀκεῖνος
ἀρνήσεται
ἡμᾶς».
Ἄρνησις
καί
Ὁμολογία
εἶναι
δύο
θέσεις,
πού
παίρνει
ὁ
ἄνθρωπος
ἔναντι
τοῦ
Χριστοῦ.
Μπροστά
στόν
ἥλιο
ἤ
θά
κλείσης
τά
μάτια,
ἀρνούμενος
τή
λάμψι
του,
ἤ
θά
τόν
δεχθῆς.
Δέν
χωράει
τρίτη
θέσις.
Ἀδιάφοροι
μπροστά
στόν
Χριστό
δέν
μποροῦμε
νά
περάσουμε.
Ἤ
θά
τόν
ὁμολογοῦμε
ἤ
θά
τόν
ἀρνούμεθα.
Δέν
θά
σωθοῦμε
ἄν
δέν
Ὁμολογοῦμε
τόν
Ἰησοῦ
Χριστό.
Ὁ
Ἴδιος
ὁ
Κύριος
παρουσίασε
καί
τή
θετική
καί
τήν
ἀρνητική
ὄψι,
καί
ἦταν
κατηγορηματικός:
«Πᾶς
ὅστις
ὁμολογήσει
ἐν
ἐμοί
ἔμπροσθεν
τῶν
ἀνθρώπων,
ὁμολογήσω
κἀγώ
ἐν
αὐτῷ
ἔμπροσθεν
τοῦ
Πατρός
μου
τοῦ
ἐν
Οὐρανοῖς.
Ὅστις
δ᾿
ἄν
ἀρνήσηταί
με
ἔμπροσθεν
τῶν
ἀνθρώπων,
ἀρνήσομαι
αὐτόν
κἀγώ
ἔμπροσθεν
τοῦ
Πατρός
μου
τοῦ
ἐν
Οὐρανοῖς»1.
