ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ, ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ

https://www.youtube.com/watch?v=D-arDl8Xh0Q&feature=youtu.be
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ, ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (ΣΑΧΑΡΩΦ),ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ 1995,ΣΕΛ.507-509

 Ἄν θέλεις νά διδάξεις τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, μή λές λόγια.Προσπάθησε νά εἶσαι πάντοτε εὐγενής καί ἀξιαγάπητος.
 Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας

Ὅτι ὁ θεῖος Χρυσόστομος ἐπῆγεν ὁ ἴδιος καί ἐμπόδισε τά παίγνια καί τά θέ...

https://www.youtube.com/watch?v=QSL2J5499rk&feature=youtu.be

Η Αγάπη στον πλησίον

† π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου
Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ

Ο Χριστός μας δίδαξε να αγαπούμε τον πλησίον.

Η πρώτη και μεγάλη εντολή είναι βεβαίως η αγάπη στο Θεό. Αλλά και η δευτέρα, που είναι όμοια με την πρώτη, είναι η αγάπη στον πλησίον, στον συνάνθρωπο μας. «Αγαπήσεις και τον πλησίον σου ως σεαυτόν», λέγει ο Κύριος. Πρέπει επομένως, να ζήσωμε και με την αγάπη στον διπλανό μας. Έτσι θα πετύχωμεν τον τελικό προορισμό μας. Πρέπει να το νοιώσουμε. Είμαστε όλοι παιδιά του Θεού και αδέλφια αναμεταξύ μας και μαζί θα ζήσουμε στην αιωνιότητα. Αλλά, χωρίς αγάπη, πώς θα μπορέσωμεν να ζήσωμεν εκεί μαζί; Εκεί θα βασιλεύη η αγάπη και θα κυριαρχή η καλωσύνη. Μόνο δε όσοι απέκτησαν εδώ την αγάπην, θα είναι δεκτοί εις τον ευτυχισμένον εκείνον κόσμον. Αγάπην δε όχι μόνον στους συγγενείς μας. Αυτή είναι φυσική και αυτονόητος. Δεν λείπει και από τα άγρια θηρία. Δεν αγαπά επί παραδείγματι η τίγρις τα μικρά της; Ούτε μόνον στους φίλους μας και σε εκείνους, οι οποίοι μας έκαναν ή θα μας κάνουν καλό. Αυτή είναι αγάπη εμπορική. Τους κάνουμε καλό, για να μας εξυπηρετούν και αυτοί στην ανάγκη μας. Η αγάπη μας πρέπει να φθάνη και στους εχθρούς μας. «Πλήν αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιήτε και δανείζετε, ίνα γένησθε υιοί του Υψίστου...» λέγει ο Κύριος.

Η αγάπη αυτή στον διπλανό μας πώς εκδηλώνεται; Βεβαίως με το χέρι, αλλά και με το στόμα. Είναι υλική και πνευματική. Του δίδεις από ό,τι υλικά έχεις. Πρέπει να του δίδης και από τα πνευματικά που κατέχεις και γνωρίζεις. Του ωφελείς το σώμα. Πρέπει να του ωφελής και το πνεύμα, την ψυχή. Πώς; Απλούστατα με το να τον βοηθήσης να μάθη να εκτελέση και ο διπλανός σου τον προορισμό του. Όσον δε ανώτερη είναι η ψυχή από το σώμα, τόσον ανώτερη είναι και η πνευματική ελεημοσύνη από την υλικήν. Την πνευματική ελεημοσύνη μπορεί να την εξασκή ο καθένας μας. Ακόμη και ο πλέον φτωχός, ο δούλος. Η Αγ. Ειρήνη στην σκλαβιά της κατόρθωσε να διαδώση τον Χριστιανισμό εις ολόκληρο το έθνος των Περσών. Η αγάπη δεν είναι μόνον δόσιμο. Διότι πιθανόν να μην έχης να δώσης. Άρα δεν θα πετύχης τον προορισμόν σου; Η αγάπη είναι εσωτερική. Δεν μπορείς να δίδης, χωρίς να έχης αγάπη, «τα λόγια σου με εχόρτασαν και το ψωμί σου φάτο», λέγει ο λαός. Ο δε Απ. Παύλος το τονίζει καθαρά: «εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου και παραδώ το σώμα μου, ίνα καυθήσωμαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι».

Τι ευτυχία, άλλωστε, αισθάνεται όποιος αγαπά, όταν στερήται αυτός για τον άλλον, όταν κουράζεται αυτός για τον διπλανό του! Η μάνα, που αγαπά το μικρό της, έστω και με την φυσική της αγάπη, πόσο αισθάνεται ευτυχισμένη, όταν στερήται αυτή και κουράζεται για το παιδί της! Η ευτυχία αυτή είναι ολοκληρωμένη στην Βασιλείαν του Θεού. Επομένως όταν αγωνίζεσαι να ζης με αγάπη στο Θεό και στον πλησίον σου, τότε είσαι μέσα στον προορισμό σου, για τον οποίον ζης.

ΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ

Παραβαίνουν την εντολήν της αγάπης προς τον συνάνθρωπόν τους, όσοι του βλάπτουν με οποιοδήποτε τρόπον: την ζωήν, την υπόληψιν και την περιουσίαν του.


1. - Όσοι βλάπτουν την ζωήν του.

Την βλάπτουν την ζωήν του οι φονείς. Ο φονιάς του αφαιρεί το πολυτιμώτερό του πράγμα, που έχει ο άλλος την ζωή του. Την ζωήν του την έδωσε ο Θεός για να μπορέση σ' αυτή να τελειοποιηθή, να καταρτισθή και να πετύχη τον προορισμό του, ώστε να μπορή κι' αυτός να ζήση στη Βασιλεία του Θεού. Με-γάλο το κακό, διότι δεν του κόβει απλώς λίγα χρόνια, αφού σε λίγο οπωσδήποτε θα πεθάνη, αλλά του γίνεται εμπόδιο στη σω-τηρία του. Είναι κακό, που επεκτείνεται στην αιωνιότητα. Πόσο βαρύ είναι το αμάρτημα αυτό.


2- Όσοι βλάπτουν την ύπόληψί του.

Την βλάπτουν με την συκοφαντίαν. Πολλές φορές η συκοφαντία είναι χειρότερη από τον φόνο. Πόσες αθώες υπάρξεις δεν πέθαναν μαραμένες από την στενοχώρια τους διότι τους εσυκοφάντησαν! Και αυτή γίνεται είτε από φθόνο, είτε από εκδίκησι, είτε και από επιπολαιότητα. Η συκοφαντία γίνεται με τα λόγια, αλλά και με την πένα. Πόσα εμπρηστικά άρθρα πολιτικών δεν γράφουν οι εφημερίδες για να δυσφημίσουν τους αντιπάλους τους! Οι ταλαίπωροι δεν υπολογίζουν την ευθύνην, που θα έχουν εν ημέρα κρίσεως!

Και η κατάκρισις βλάπτει την υπόληψιν του άλλου. Γι' αυτό την απαγορεύει ο Θεός. «Μην κρίνετε, λέγει, ίνα μη κριθήτε, εν ω κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε και εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν». Είναι δε σοφό το γνωμικόν που λέει: «Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει».


3. - Όσοι βλάπτουν την περιουσίαν του.

Την βλάπτουν οι κλέφτες. Οι κλέφτες δε σήμερα δεν πηγαίνουν στα βουνά να κλέψουν υπό την απειλήν μαχαίρας. Κλέβουν μέσα από τα πολυτελή γραφεία τους και τα πλούσια καταστήματα τους με τις δωροδοκίες, με τις νοθείες, τις άπατες, τις αδικίες. Κλέβουν τα άτομα, αλλά και το σύνολον το κοινόν, το δημόσιον. Τι παρανόησις! Μία δραχμή το θεωρεί αμαρτία να κλέψη από την τσέπη του άλλου. Ολόκληρα εκατομμύρια από το δημόσιο με διαφόρους τρόπους τα τσεπώνει με ήσυχη τη συνείδησι! Και όμως στο δημόσιο δεν κλέβει έναν, αλλά πολλούς μαζί. Πάντως, να ξέρουν όσοι αδικούν καθ' οιονδήποτε τρόπον τον πλησίον, ότι δεν έχουν την αγάπην εις τον πλησίον και δεν θα πετύχουν τον προορισμό τους.
Πόσον δε ανόητον και γελοίον είναι να κλέβη ο ένας τον άλλον! Λέγεται, ότι ο τετραήμερος Λάζαρος, όταν ξαναγύρισε στη γη από τον Άδη, δεν εγέλασε ποτέ. Μόνο κάποτε, όταν είδε έναν που έκλεβε μία πήλινη στάμνα ενός άλλου γέλασε.
— Γιατί γελάς; τον ρώτησαν
— Διότι, απάντησε, είδα ένα χώμα να κλέβη το άλλο χώμα!

†Αρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου
ΓΙΑΤΙ ΖΕΙΣ;
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ"
ΚΑΝΙΓΓΟΣ 10, 106 77 ΑΘΗΝΑ

ΠΟΙΟΣ μπορεῖ νά βλάψη τόν εὐνοούμενο τοῦ βασιλέως; Κανείς βέβαια. Οὔτε ὁ διάβολος μπορεῖ νά βλάψη ψυχή ἑνωμένη μέ τόν Θεό, ἔλεγε κάποιος Ἀββᾶς.
                 + + +    + + +    + + +
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ νά προκόψης στό καλό, λέγει ἄλλος Πατήρ, μή συγκατοικῆς μέ φθονερό ἄνθρωπο.
                + + +    + + +    + + +
ΚΑΠΟΙΟΣ Ἅγιος Γέροντας εἶδε κάποτε μέ τά μάτια του τόν διάβολο καί τόν ρώτησε θαρρετά:
-Γιατί μέ πολεμᾶς μέ τόση ἐπιμονή;
-Ἐπειδή μοῦ ἀντιστέκεσαι διαρκῶς μέ τήν ταπείνωσί σου, ἀποκρίθηκε ὁ διάβολος κι' ἔγινε ἄφαντος.

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ
ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΧΑΜΠΑΚΗ
ΗΓΟΥΜΕΝΗΣ Ι. ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ - ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ...

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ - ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ...ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΣ Θ' ΩΔΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ. ΗΧΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. ΨΑΛΛΕΙ Ο ΑΡΧΩΝ ΜΟΥΣΙΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΧΟΡΑΡΧΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚ
https://www.youtube.com/watch?v=goSqIDGBXjEΟΣ

ΥΜΝΟΙ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ I

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ : http://www.youtube.com/watch?v=QFRXPv...
Ψάλλει ο Βυζαντινός χορός του κ. Κωστα Ζορμπα.
Ιερόν ΙΔ παρεκκλήσιον Αγ Θεράποντος Επισκόπου Κύπρου.
"Η Σκέπη του Παππού " προς Δόξαν Θεού
Http://agiostherapon.blogspot.gr

«Εις το όνομα του Ιησού Χριστού θα τα υπομένω όλα»

Ένας μοναχός, που ζούσε σε κοινοβιακό μοναστήρι, πολεμιόταν από τους λογισμούς αναχωρήσεως από το κοινόβιο. Μία μέρα πήρε ένα χαρτί και κάθισε και έγραψε σ’ αυτό όλες τις αιτίες, για τις οποίες οι λογισμοί του έλεγαν να φύγει.
Αφού τις απαρίθμησε όλες, από κάτω έγραψε και μία ερώτηση, που την απηύθυνε στον εαυτό του: «Τα υπομένεις όλα;».

Τέλος, σαν απάντηση στην ερώτηση αυτή έγραψε: «Εις το όνομα του Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού, ναι, θα τα υπομένω». Κι
αφού τύλιξε το χαρτί, το έδεσε στη ζώνη του.
Όταν λοιπόν κάποια από τις αιτίες εκείνες του ερχόταν στο μυαλό και τον ενοχλούσαν οι λογισμοί της αναχωρήσεως από το κοινόβιο, εκείνος έτρεχε, πήγαινε ιδιαιτέρως, έβγαζε το χαρτί από τη ζώνη του και το διάβαζε. Κι όταν έφθανε στη φράση «Εις το όνομα του Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού θα υπομένω..», απευθυνόταν στον εαυτό του και έλεγε: «Πρόσεξε ταλαίπωρε, γιατί δεν συμφώνησες με άνθρωπο αλλά με τον Θεό», και αμέσως ησύχαζε.
Έτσι έκανε ο μοναχός αυτό όσες φορές κάποια αιτία δημιουργούσε στην ψυχή του ταραχή, και παρέμενε ατάραχος.
Όταν οι άλλοι μοναχοί αντιλήφθηκαν αυτό που κάνει ο αδελφός και πως ζει ειρηνικά διαβάζοντας εκείνο το χαρτί, ενώ αυτοί πολλές φορές εξ αιτίας του πειρασμού ταράζονταν, τον φθόνησαν και τον μίσησαν. Πήγαν όλοι μαζί στον ηγούμενο και του είπαν:
- Αββά, ο αδελφός αυτός είναι γόης και στη ζώνη του κρύβει μαγικά. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να μείνουμε μαζί του. Ή θα διώξεις αυτόν από εδώ, ή εμάς.
Ο ηγούμενος, χωρίς να αγνοήσει την ενέδρα του εχθρού, γιατί γνώριζε την ταπείνωση και την ευλάβεια του μοναχού, τους λέει:
- Πηγαίνετε να προσευχηθείτε και θα προσεύχομαι και εγώ, και μετά από τρεις ημέρες θα σας απαντήσω.
Τη νύχτα, ενώ ο μοναχός κοιμόταν, πηγαίνει ο ηγούμενος με προσοχή, του λύνει τη ζώνη, και αφού διάβασε το χαρτί του φόρεσε πάλι την ζώνη και έφυγε. Όταν πέρασαν οι τρεις ημέρες, ήλθαν οι μοναχοί στον ηγούμενο, για να μάθουν την απάντησή του.
Ο ηγούμενος καλεί τον αδελφό και του λέει: - Γιατί σκανδαλίζεις τους αδελφούς;
Ο αδελφός πέφτει κάτω στο έδαφος και λέγει:
- Αββά, αμάρτησα, συχώρεσέ με, και να προσεύχεσαι για εμένα.
Ο αββάς τότε, απευθύνεται στους αδελφούς.
- Τι είπατε γι’ αυτόν;
Εκείνοι αποκρίνονται:
- Ότι είναι μάγος, και έχει τα μαγικά σύνεργα στη ζώνη του.
- Βγάλτε λοιπόν από τη ζώνη του τα μαγικά σύνεργα, τους λέγει ο αββάς.
Εκείνοι όρμησαν να του λύσουν τη ζώνη, μα εκείνος δεν τους άφηνε.
- Κόψτε την, πρόσταξε ο ηγούμενος.
Όταν την έκοψαν, βρήκαν το «μαγικό». Ο ηγούμενος δίνει τότε το χαρτί σε έναν από τους διακόνους, προστάζοντάς τον ν’ ανέβη σε ένα ψηλό μέρος και από εκεί να το διαβάσει.
Και τούτο για να ντροπιαστεί περισσότερο ο πονηρός διάβολος, που έσπειρε στις ψυχές των αδελφών αυτή τη διαβολή.
Μόλις οι αδελφοί άκουσαν αυτά που έγραφε το χαρτί, και μάλιστα την τελευταία φράση, «Εις το όνομα του Χριστού θα τα υπομένω όλα», δεν ήξεραν απ’ την ντροπή τους τι να κάνουν...
Έβαλαν μετάνοια στον ηγούμενο και του είπαν:
- Αββά, αμαρτήσαμε!
- Μη βάζετε μετάνοια σε εμένα, τους λέει ο ηγούμενος, αλλά στο Θεό και στον αδελφό που κατηγορήσατε, για να σας συγχωρέσει.
Πράγματι, έτσι έκαναν. Τότε ο αββάς λέει στον αδελφό: - Ας προσευχηθούμε, αδελφέ στο Θεό να τους συγχωρέσει.
Και προσευχήθηκαν γι’ αυτούς...
 http://arpati.blogspot.gr/2014/12/13-2014-1034-desk-agioritikovima.html

π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Ομιλία για την επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι

https://www.youtube.com/watch?v=SDoM1QalcIs
 Ομιλία του π. Αρσενίου Βλιαγκόφτη στην τηλεοπτική εκπομπή του BeeTV, που έγινε στις 7 Δεκεμβρίου 2014 με θέμα την πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι.
 http://impantokratoros.gr/http://impantokratoros.gr/F48BF8D6.el.aspx

«Ὁ παπισμός εἶναι ἡ μεγάλη διαστροφή τοῦ Εὐαγγελίου», Ὅσιος Γέρων Ἀναστάσιος Κουδουμιανός (+2 Δεκεμβρίου 2013)

 

 Διδαχές του γέροντος Αναστασίου της Ι. Μ. Κουδουμά,

 ένα χρόνο μετά την κοίμησή του!

 Σχόλιο δικό μας: Ἄς προσέξουμε ἀδελφοί μου τίς κατωτέρω διδαχές τοῦ ὁσίου χαρισματούχου Γέροντος Ἀναστασίου. Ἰδιαίτερα ἐντυπωσιακές καί ἐπίκαιρες εἶναι οἱ ἑξῆς:

«Ο παπισμός είναι η μεγάλη διαστροφή του Ευαγγελίου. Όσοι επιδιώκουν ένωση μαζί του, ματαιοπονούν. Δεν θα αφήσει ο Χριστός την Ορθόδοξη Εκκλησία να πλανηθεί, γιατί ταυτίζεται μαζί της. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι το σώμα του. Πλανώνται όμως στοχαστές θεολόγοι και εκκλησιαστικοί άρχοντες. Όμως θα παραδοθούν στην μήνιν της ιστορίας και στην αυστηρά κρίση του Θεού».

«Έρχονται δεινά… Φοβερά δεινά.. Πυρηνικός όλεθρος… Όλα αυτά θα τα φέρουν τα παρά φύσιν αμαρτήματα που κατήργησαν το κατ΄ εικόνα Θεού στον άνθρωπο».

«Απαιτείται ομολογία πίστεως και μαρτυρικό φρόνημα. Όσοι Δεσποτάδες και να το πουν, μην αρνηθείτε το Χριστό και πάρετε την κάρτα του Πολίτη».

«Να επαναφέρουμε με την άσκηση την ηδονή από τις αισθήσεις στο νου, όπως πριν από την πτώση»

περισσότερα...

 http://www.hristospanagia.gr/

«Ἡ Οἰκογένεια καί ἡ Ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τόν Ἅγιο Πορφύριο»: Ὁμιλία τοῦ π.Σάββα τοῦ Ἁγιορείτη στήν Κατερίνη

«Ἡ Οἰκογένεια καί ἡ Ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τόν Ἅγιο Πορφύριο»: Ὁμιλία τοῦ π.Σάββα τοῦ Ἁγιορείτη στήν Κατερίνη

Ο ιερομόναχος π.Σάββας Αγιορείτης είναι ο καλεσμένος της επόμενης ομιλίας του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης την Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014 στις 19:00 στο Συνεδριακό Κέντρο της Κατερίνης.

Με αφορμή την πρώτη επέτειο της Αγιοκατατάξεως του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου ο π. Σάββας θα αναφερθεί στην «Οικογένεια και την Αγωγή των παιδιών κατά τον Άγιο Πορφύριο». 

 http://iskiriaki.com/wordpress/archives/5186
https://egolpio.wordpress.com/ 

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ποῖος εἶναι ὁ ἅγιος; Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

https://www.youtube.com/watch?v=3qoAv08Z7Zk
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 31-10-2014
(Κήρυγμα στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
https://www.hristospanagia.gr & https://www.hristospanagia3.blogspot.gr

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ ΣΤΟΝ Ι. ΝΑΟ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ 18.00-19.00 ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 09/11/2014
 http://hristospanagia3.blogspot.gr

Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

https://www.youtube.com/watch?v=OSDVzdLGdAU

Περί ὑπακοῆς Α΄,Γέροντος Πορφυρίου,Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

https://www.youtube.com/watch?v=alHySI7UAoE
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Χερουβικό από τους Δανιηλαίους - Ιερά Μονή Ξηροποτάμου

https://www.youtube.com/watch?v=YbkNTB9_Eq8
Iera Mitropolis Kastorias

Η άκρα ταπείνωση του Ηγουμένου

Κάποτε ο Ηγούμενος παπά-Θανάσης ο Γρηγοριάτης βρισκόταν στο γραφείο με έναν μοναχό. Αυτός ο μοναχός ήταν οξύθυμος και πάνω στην συζήτηση για να επιβάλει την γνώμη του ράπισε τον Ηγούμενο. Τότε φάνηκε το μεγαλείο της αρετής του Ηγουμένου. Δεν έδειξε καμία αντίδραση ούτε θύμωσε ούτε είπε τίποτε. Ειρηνικότατος πήρε την ηγουμενική του ράβδο και πήγε στην Εκκλησία -είχε αρχίσει ο Εσπερινός- και ο Ηγούμενος έψαλλε σαν να μην είχε συμβεί τίποτε.
Εκτοτε ούτε είπε τίποτε ούτε και έκανε κάποια ενέργεια εναντίον του, ενώ ως Ηγούμενος θα μπορούσε ακόμη και να τον δίωξη από το Μοναστήρι. Αλλά ούτε και απλή παρατήρηση του έκανε προς συμμόρφωση. "Έκανε μόνο θερμή προσευχή γι' αυτόν.

Έτσι μετά από χρόνια, όταν ήταν στα τελευταία του ο μοναχός, ο Χριστός και η Παναγία δεν τον άφησαν, διότι είχε μεν το πάθος του θυμού, αλλά είχε έργασθή και είχε προσφέρει πολλά για το Μοναστήρι του και για όλο το Άγιον Ορος. Ήρθε σε μετάνοια και συναίσθηση ζήτησε τον Ηγούμενο. Τού έβαλε συντετριμμένος μετάνοια και ζητούσε να τον συγχώρηση πού τόλμησε να σήκωση το χέρι του και να τον κτυπήσει.

Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος (1873-1953),

Ηγούμενος της Μονής Γρηγορίου, με αδελφούς της μονής

(Φωτογραφία: Αλή Σαμή, δεκαετία 1920)

Τότε ο παπά-Θανάσης του είπε με σκοπό να τον ωφελήσει:

- Πάτερ μου, ολόκληρη την ζωή σου αγωνίστηκες να κτίζεις ντουβάρια και Μετόχια. Καλά όλα αυτά. Όμως γι' αυτήν την στιγμή πού βρίσκεσαι τώρα, έκανες καμία προετοιμασία;

- Συγχώρησε με, συγχώρησε με, έλεγε ο μοναχός και έκλαιγε με αναφιλητά.

- Εγώ σε συγχώρησα τότε αμέσως. Αλλά τώρα καλά έκανες και με φώναξες, για να σου διαβάσω συγχωρητική ευχή.

Έτσι εκοιμήθη εν μετάνοια, ειρηνικά και είχε καλό τέλος.

Πηγή: "Από το βιβλίο «Από την Ασκητική και' Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση»,Αγιον Όρος 2011,εκ. Ί. Ήσυχα. «Άγιος Ιωάννης ό Πρόδρομος», Μεταμόρφωση Χαλκιδικής, σσ. 353- 354",

http://agiameteora.net/

 http://mkka.blogspot.gr/2014/10/blog-post_19.html

Αθωνικές ψαλμωδίες

https://www.youtube.com/watch?v=LPCbcfH7N7w

21 Οκτωβρίου - Αγία Θεοδότη και ο Άγιος Σωκράτης ο Πρεσβύτερος

https://www.youtube.com/watch?v=eOUHfYOkAuU

Άγιος Γεράσιμος Κεφαλονιάς - Αφιέρωμα [HD]

https://www.youtube.com/watch?v=iYSge3dYZ_8

ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ

https://www.youtube.com/watch?v=f7jdSjFO_hw

16 Οκτωβρίου - ο Άγιος Λογγίνος ο Εκατόνταρχος

https://www.youtube.com/watch?v=DSauAETlm48

1.ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, Α΄ ΜΕΡΟΣ,ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

https://www.youtube.com/watch?v=zxKJZG7nsIA&list=PL1IyRFUYI0Q3UA0kI3x6H7aZ9NLg_RPq8
1.ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, Α΄ ΜΕΡΟΣ,ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 08-03-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Θεσ/κης)

SPOT Αγαπάμε τον Θεό; Κυριακή 7 Σεπτ. 2014 στις 21 00-Επί τας πηγάς των ...

https://www.youtube.com/watch?v=x8tyhuhmIO0&feature=autoshare

15 Oκτωβρίου - Άγιος Λουκιανός ο ιερομάρτυρας

https://www.youtube.com/watch?v=rEK9g1wCeuc

14 Οκτωβρίου - Άγιοι Ναζάριος, Προτάσιος, Γερβάσιος και Κέλσιος

https://www.youtube.com/watch?v=NGtM7sBUXUw

H Αγία Χρυσή η Νεομάρτυς - 13 Οκτωβρίου

https://www.youtube.com/watch?v=PN7_9Ma3c-U

12 Οκτωβρίου - Ο Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

https://www.youtube.com/watch?v=l4CgKVY7s_k

Ο Όσιος Νεκτάριος της Όπτινα - 11 Οκτωβρίου

https://www.youtube.com/watch?v=4KlOLQsGlao#t=171

Παναγία Προυσιώτισσα - Απολυτίκιον & Μεγαλυνάρια

Γερόντισσα Μακρίνα Πορταριᾶς Βόλου (1921-1995)

http://hristospanagia3.blogspot.gr

"Βιασθῆτε" καί δεῖξτε ζῆλο στόν Γέροντά σας καί μεταξύ σας καί θά δεῖτε τέτοια ἀκινησία παθῶν καί εἰρήνη ψυχῆς σά νά βρίσκεστε στόν Παράδεισο. Γέροντος Ἰωσήφ Ἡσυχαστοῦ, Ἐπιστολές

"Βιασθῆτε" καί δεῖξτε ζῆλο στόν Γέροντά σας καί μεταξύ σας καί θά δεῖτε τέτοια ἀκινησία παθῶν καί εἰρήνη ψυχῆς σά νά βρίσκεστε στόν Παράδεισο. Γέροντος Ἰωσήφ Ἡσυχαστοῦ, Ἐπιστολές

 Έτσι γίνεται ο νους όλο φως όλο  διαύγεια

 Κεφ. ΙΒ, Επιστολή δωδεκάτη΄

΄

Ελεύθερη απόδοση σε απλή νεοελληνική

Για την προσευχή που γράφεις παιδί μου, εφόσον ο Γέροντας έχει γνώση της προσευχής δεν υπάρχει φόβος να πλανηθείς. Εσύ κάνε όπως σου λέει ο Γέροντάς σου κι αν η χάρη πηγαίνει κι έρχεται μην λυπάσαι, επειδή έτσι γυμνάζει τον άνθρωπο να έχει ταπεινό φρόνημα και να μην υπερηφανεύεται.

Στην αρχή έτσι κάνει ο αρχάριος. "Αλίμονο σε σένα  πόλη,  που ο βασιλιάς σου (είναι) νεότερος" λέει η θεία Γραφή· “αλίμονό σου ψυχή που ο νους σου είναι αρχάριος σε τέτοια». 

 Ο νους παιδί μου δεν μπορεί να σταθεί σε μία στάση. Μάλιστα ο νους εκείνου που είναι αδύνατος στα πνευματικά θέλει άλλη ώρα ανάγνωση άλλη ψαλμωδία άλλοτε σιωπή. Όταν σιωπά ο άνθρωπος ο νους  βρίσκει ευκαιρία να ρεμβάζει πάνω σε διάφορες προτάσεις της Γραφής που πρόλαβε να μελετήσει.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr

Κοπή θελήματος εἶναι ὅ,τι πιό εὐλογημένο ὑπάρχει διά τόν Πνευματικόν ἄνθρωπον.

Διδαχές της αείμνηστης Γερόντισσας Μακρίνας, Ηγουμένης της Ι.Μ.Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριάς.

  * Ο άνθρωπος από την φύση του είναι παρήκουος. Γι' αυτό πρέπει να κάνουμε άσκηση να γίνουμε υπάκουοι. Σ' αυτό βοηθά η Χάρη του Θεού, η ευχή του Γέροντος και ο προσωπικός αγώνας.
Να φροντίσουμε, έλεγε, να νικήσουμε τα πάθη μας. Τακτική εξομολόγηση και εξαγόρευση των λογισμών. Πίσω από κάθε μας ενέργεια να ευρίσκεται ο Χριστός, Αυτό γίνεται όταν παίρνουμε ευλογία. Κοπή θελήματος είναι ό,τι πιο ευλογημένο υπάρχει δια τον Πνευματικόν άνθρωπον.
Αγάπη. Η προσφορά της Γερόντισσας ήταν μεγάλη σ' όλους τους τομείς. Αγάπη που έφθανε σε όρια θυσίας. Όχι μόνο με λόγια, αλλά και με έργα. Είχε την Αγάπη του Ευαγγελίου. Είχε τα πάντα.
 http://hristospanagia3.blogspot.gr

Πόνος:Ο πιο φρικτός φίλος του ανθρώπου

Πόνος:Ο πιο φρικτός φίλος του ανθρώπου

Έχει δίκαιο ο μοναχός αυτός, όταν λέει ότι ο πόνος φέρνει στην ψυχή περισσότερη ωφέλεια από οτιδήποτε άλλο. Να προσπαθήσουμε αυτό να το εξηγήσουμε. Μέσα μας, το θέλουμε δεν το θέλουμε, το καταλαβαίνουμε δεν το καταλαβαίνουμε, έχουμε πολύ φιλαυτία, πολύ εγωισμό...

Όσο κι αν προσπαθεί κανείς με την προσευχή του ή με άλλους τρόπους να ξεφύγει από τον εαυτό του και να δοθεί στον Χριστό, δεν είναι εύκολο να το κάνει, διότι λυπάται τον εαυτό του, αγαπά τον εαυτό του και δεν αντέχει να τον ζορίσει, να τον κουράσει παραπάνω από όσο δέχεται ο εαυτός του.

Είναι δηλαδή σαν τον γιατρό, όσο καλός γιατρός κι αν είναι κάποιος όταν χειρουργεί άλλους, εάν υποθέσουμε ότι θα θελήσει να κάνει έστω και μία μικρή επέμβαση στον εαυτό του δεν θα τα καταφέρει, καθώς θα βλέπει ότι κόβει τον ίδιο τον εαυτό του, το χέρι του δεν θα είναι σταθερό, θα αρχίσει να τρέμει. Μόνος του κανείς δεν σφάζει τον εαυτό του.

Έτσι και με την προσευχή. Όσο κι αν προσευχηθούμε, δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Ο Θεός βέβαια ακούει την προσευχή μας, όμως το θέμα δεν είναι αν μας ακούει ο Θεός. Το θέμα είναι πόσο εμείς δίνουμε τον εαυτό μας στον Θεό, όσο όντως απαρνούμαστε τον παλαιό άνθρωπο, την φιλαυτία μας. Αυτό είναι κάτι που στοιχίζει, και δεν το κάνει εύκολα ο άνθρωπος.

Όταν όμως έρθει ο πόνος, είτε σωματικός είτε ψυχικός, είναι αλλιώς. Μπορεί να έχεις ψυχικό πόνο από κάτι που σου συνέβη, από ένα βάσανο που έχεις, επειδή έχεις κάποιον δικό σου άνθρωπο άρρωστο. Σ’ αυτές μάλιστα τις περιπτώσεις πονάει κανείς ακόμη περισσότερο, παρά αν ήταν ο ίδιος άρρωστος.

Όταν λοιπόν έρχεται ο πόνος, καθόλου δεν μας ρωτάει. Δεν παίρνει την άδειά μας για να εμφανιστεί ούτε ποτέ μας ρωτάει: «Θέλεις να σε πονέσω λίγο παραπάνω, λίγο πιο βαθιά ακόμη; Θέλεις να σε ζορίσω λίγο περισσότερο;» Δεν θα μας πει ποτέ έτσι ο πόνος. Έρχεται, μας πονάει, χωρίς να μας λογαριάζει. Όταν όμως κάνεις προσευχή ή ασκήσε σε οποιαδήποτε άλλη αρετή, την κάνεις όσο θέλεις και ως εκεί που θέλεις εσύ. Και μετά μπορεί να πεις: «Δεν μπορώ άλλο». Αν ήταν στο χέρι σου και για τον πόνο έτσι θα έλεγες: «Φθάνει τόσο, δεν μπορώ άλλο να πονώ». Όμως δεν είναι στο χέρι σου ούτε σε ρωτάει ο πόνος. Συνεχίζει να σε πονάει κι άλλο...κι άλλο...

Ο πόνος λοιπόν σαν άλλο αλέτρι μπαίνει μέσα στην ύπαρξή σου και σε οργώνει αλύπητα, χωρίς καθόλου να σε ρωτάει. Ακόμη κι αν σφαδάζεις, ακόμη κι αν βογγάς κι αν τσιρίζεις και ότι άλλο κι αν κάνεις από τον πόνο, δεν σε ρωτάει καθόλου. Πονάς χωρίς όρια. Εδώ είναι το μυστικό τώρα. Εάν δεν παραπονείσαι, καθώς πονάς, εάν δεν γογγύζεις, εάν όσο μπορείς, άσχετα αν βογγάς, κάνεις υπομονή και λες «να’ ναι ευλογημένο» πολύ καλό θα βγεί για την ψυχή σου.

Ο πόνος επειδή είναι αδυσώπητος σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι τόσο σπουδαίος τελικά, σε κάνει να σκεφτείς ότι είσαι εύθραυστος και όχι ανίκητος, σε κάνει να δεις την ζωή μετά την ζωή, να βρείς τον Θεό. Ο πόνος ταπεινώνει τον άνθρωπο, και τον κρατά εκεί μαλακώνοντας την καρδιά του, κρατώντας τον μακρυά από την αμαρτία.

Ο πόνος είναι ο πιο φρικτός φίλος του ανθρώπου ο οποίος μας ευεργετεί οδηγώντας μας στην κάθαρση, στον φωτισμό και στην εν Χριστώ τελείωση...αρκεί να τον εκμεταλλευτούμε, αρκεί να τον καλωσορίσουμε στην ζωή μας όχι ως εχθρό αλλά ως σύμμαχο, ως διδάσκαλο της ταπείνωσης...

υπάρχουν μερικά αποσπάσματα και από: Το μυστηριο του Πόνου Α'

π. Συμεών Κραγιοπούλου

πηγή:imverias.blogspot.gr

Πηγή: Ιερός Ναός Παναγίας Αλεξιωτίσσης Πατρών 
 http://panagiaalexiotissa.blogspot.com

Ἀγώνας Πνευματικός, πίστη, μετάνοια καί προσευχή μέχρι τέλους γιά τή σωτηρία.

«Εκείνος που ζητά και χτυπά την θύρα και αιτεί μέχρι τέλους (Ματθ. 7, 8), σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου», διδάσκει ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Μέγας στή Φιλοκαλία, «επιτυγχάνει τα αιτήματά του. Μόνο ας έχει θάρρος να ζητά αδιάλειπτα με το νου και με το στόμα, και να επιμένει ανένδοτα στη σωματική λατρεία του Θεού, χωρίς να περιπλέκεται στα κοσμικά πράγματα, ούτε να ευχαριστείται με τα πάθη της κακίας.
Γιατί είναι αψευδής Εκείνος που είπε: «Κάθε τι που θα μου ζητήσετε στην προσευχή με πίστη, θα το λάβετε»(Ματθ. 21, 22). Εκείνοι τώρα που λένε ότι και αν κάνει κανείς όλα τα διαταγμένα, αλλά δε λάβει τη θεία χάρη σ' αυτόν τον κόσμο, δεν ωφελήθηκε τίποτε, νομίζουν και λένε εσφαλμένα και ασύμφωνα με τις θείες Γραφές.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr

 

Εἶναι κατορθωτή ἡ τελειότητα; Τί παθαίνουν ὅσοι λέγουν ὅτι δέν εἶναι.

Α) Εἶναι κατορθωτή ἡ τελειότητα;

Πολλοί λένε: «Τί, τέλειοι θά γίνουμε; Ποιός μπορεῖ νά εἶναι τέλειος;». Λέγοντας αὐτά παραιτοῦνται ἀπό κάθε προσπάθεια καί πνευματικό ἀγῶνα. Ὅμως ὁ Ἅγιος Μακάριος προσκομίζοντας ἀποδείξεις ἀπό τήν Ἁγία Γραφή μᾶς πείθει ὅτι ὄντως εἶναι κατορθωτή ἡ τελειότητα καί μάλιστα ἀπό ὅλους μας. Νά πῶς μᾶς διδάσκει:

«Σ' εκείνους που λένε ότι είναι αδύνατο να φτάσομε την τελειότητα και να απαλλαγούμε ολότελα από τα πάθη, ή και να επιτύχομε τη μετοχή και πλήρωση του αγαθού Πνεύματος, είναι ανάγκη να φέρομε μαρτυρία από τις θείες Γραφές και να δείξομε ότι δεν ξέρουν καλά και ότι δε λένε το σωστό και την αλήθεια.
Έτσι, ο Κύριος λέει: «Να γίνεστε τέλειοι, όπως ο ουράνιος Πατέρας σας είναι τέλειος»(Ματθ. 5, 48), και: «Θέλω όπου είμαι εγώ, να είναι κι εκείνοι μαζί μου, για να θεωρούν τη δόξα μου»(Ιω. 17, 24). Αυτά είναι λόγια Εκείνου που είπε: «Ο ουρανός και η γη θα πάψουν να υπάρχουν, οι λόγοι μου όμως ποτέ δε θα πάψουν να ισχύουν»(Ματθ. 24, 35).
Ίδιο νόημα έχουν και τα λόγια του Αποστόλου: «Για να παρουσιάσομε κάθε άνθρωπο τέλειο, σύμφωνα με το πρότυπο του Χριστού»(Κολ. 1, 28), και: «Ώσπου να καταλήξομε όλοι στην ενότητα που δίνει η πίστη και η επίγνωση του Υιού του Θεού, να γίνομε ώριμοι και να φτάσομε την τελειότητα που μέτρο της είναι ο Χριστός»(Εφ. 4, 13).

Διαβάστε περισσότερα »

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

 http://hristospanagia3.blogspot.gr

Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου - Ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Θεό

Ὁ Θεὸς εἶναι φῶς, καὶ δίνει τὴ λαμπρότητά Του σ΄ ἐκείνους πού καθαρίζουν τὴ σβησμένη λαμπάδα τῆς ψυχῆς τους κι’ ἑνώνονται μὲ τὸ «Θεῖον πῦρ».

Θαῦμα παράδοξο! Ὁ ἄνθρωπος νὰ ἑνώνεται μὲ τὸν Θεό ὄχι μόνο πνευματικά, ἀλλά καὶ σωματικά. Ἄνθρωπος καὶ Θεὸς νὰ γίνονται ἕνα, ὅπως ἕνα εἶναι καὶ τὸ ζωντανὸ ἀνθρώπινο σῶμα μὲ τὴν ψυχή. Μὲ τὴν ἕνωση αὐτή ὁ ἄνθρωπος γίνεται «κατὰ χάριν Θεός», ὅπως λέει ὁ ψαλμωδὸς Δαβίδ: «Ἐγώ εἶπα, θεοὶ ἐστε καὶ υἱοί Ὑψίστου πάντες». Ὁ Χριστὸς βεβαίωσε: «Ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν. Ἐὰν μή τις μείνῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὸν καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι. Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν». Πῶς ὅμως μένουμε ἐμεῖς στὸν Χριστὸ κι’ Αὐτός σέ μᾶς; Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴν ἔδωσε ὁ Ἴδιος, ὅταν, λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος Του, προσευχήθηκε στὸν Πατέρα: «Σύ, πάτερ, ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοί ἐν ἡμῖν ὦσιν…κἀγώ τὴν δόξαν ἥν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἓν ἐσμέν, ἐγώ ἐν αὐτοῖς καί σύ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς ἕν…». Ἀλλά καί στούς μαθητές Του μέ σαφήνεια εἶπε: «Πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγώ ἐν τῷ πατρί καί ὁ πατήρ ἐν ἐμοί … ἐγώ ἐν τῷ πατρί μου καί ὑμεῖς ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν ὑμῖν». Ἐναργέστατα εἶναι τὰ θεϊκὰ κι’ ἀλάθητα λόγια τοῦ Κυρίου.

Διαβάστε περισσότερα »

 http://hristospanagia3.blogspot.gr

 

Παπα-Γιάννης Καλαΐδης. Ὁ ἔγγαμος ἱερέας πού θαυματουργεῖ μετά τήν κοίμησή του

Παπα-Γιάννης Καλαΐδης. Ὁ ἔγγαμος ἱερέας πού θαυματουργεῖ μετά τήν κοίμησή του

Ο ΠΑΠΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΙΔΗΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ "ΡΑΦΑΗΛ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ" ΣΤΟ ΝΕΟΧΩΡΙ ΣΕΡΡΩΝ, ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΣΤΙΣ 4-8-2009.

ΑΝ ΚΑΙ ΕΝ ΖΩΗ Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΟΠΩΣ ΟΙ ΣΥΧΝΕΣ "ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ" ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ,ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΠΙΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΕΙ.
ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΝΑ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΥΨΙΣΤΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΗ

 Διαβάστε περισσότερα »

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Ὅποιος ἀγαπάει τόν Θεό, δέν εἶναι δυνατό νά μήν ἀγαπήσει καί κάθε ἄνθρωπο!

Όποιος αγαπάει το Θεό, δεν είναι δυνατό να μην αγαπήσει και κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό του. Και όσους ακόμα είναι υπόδουλοι στα πάθη τους, κι αυτούς τους αγαπάει σαν τον εαυτό του, και χαίρεται με αμέτρητη και ανείπωτη χαρά, όταν τους βλέπει να διορθώνονται.
«Όποιος με αγαπάει», λέει ο Κύριος, «θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιω. 14, 23). «Και η δική μου εντολή είναι να αγαπάτε ο ένας τον άλλο» (Ιω. 15,12).

Εκείνος λοιπόν που δεν αγαπάει τον πλησίον του, αθετεί την εντολή του Κυρίου. Και όποιος αθετεί την εντολή του Κυρίου, ούτε τον Κύριο είναι δυνατό ν' αγαπήσει.

  Διαβάστε περισσότερα

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Όποιος κατακρίνει τους άλλους, πέφτει στα ίδια σφάλματα

- Γέροντα, πώς συμβαίνει, όταν κατακρίνω μια αδελφή για κάποιο σφάλμα της, σε λίγο να κάνω κι εγώ το ίδιο σφάλμα;- Αν κατακρίνει κανείς τον άλλον για ένα σφάλμα του και δεν καταλάβει την πτώση του, ώστε να μετανοήσει, συνήθως πέφτει στο ίδιο σφάλμα, για να το καταλάβει. Ο Θεός δηλαδή από αγάπη επιτρέπει ο άνθρωπος να αντιγράφει την κατάσταση αυτού τον οποίο κατέκρινε.
Αν πεις λ.χ. ότι κάποιος είναι πλεονέκτης και δεν καταλάβεις ότι κατέκρινες, ο Θεός παίρνει τη Χάρη του και επιτρέπει να πέσεις κι εσύ στη πλεονεξία. Αρχίζεις τότε να μαζεύεις. Μέχρι να καταλάβεις τη πτώση σου και να ζητήσεις συγχώρεση από τον Θεό, θα λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι.
Για να σε βοηθήσω, θα σου πω κάτι από τον εαυτό μου. Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου, έμαθα για μια συμμαθήτριά μου από το Δημοτικό ότι είχε παραστρατήσει και έκανε ζημιά κάτω στην Κόνιτσα. Προσευχόμουν λοιπόν να τη φωτίσει ο Θεός να ανέβει στο μοναστήρι, για να της μιλήσω. Είχα ξεχωρίσει και μερικά κομμάτια περί μετανοίας από την Αγία Γραφή και από Πατερικά. Μια μέρα λοιπόν ήρθε με δύο άλλες γυναίκες. Μιλήσαμε και έδειξε ότι κατάλαβε. Στη συνέχεια ερχόταν συχνά με το παιδί της και έφερνε κεριά, λάδι, λιβάνι για τον ναό. Μια φορά κάποιοι γνωστοί προσκυνητές από τη Κόνιτσα μου λένε: «Πάτερ, αυτή η γυναίκα υποκρίνεται. Εδώ φέρνει κεριά κα λιβάνι και κάτω συνεχίζει με τους αξιωματικούς».
Όταν ξαναήρθε, τη βρήκα στην εκκλησία να ασπάζεται τις εικόνες, και της έβαλα τις φωνές: «Φύγε από ‘δώ, της είπα, έχεις βρωμίσει όλη την περιοχή!…». Η καημένη έφυγε κλαίγοντας. Δεν πέρασε πολύ ώρα και αισθάνθηκα μεγάλο σαρκικό πόλεμο. «Τι είναι αυτό; λέω. Ποτέ μου δεν είχα τέτοιον πειρασμό. Τι συμβαίνει;». Δεν μπορούσα να βρω την αιτία. Κάνω προσευχή, τα ίδια.
Οπότε παίρνω τον ανήφορο για την Γκαμήλα.«Καλύτερα να με φάνε οι αρκούδες», είπα. Προχώρησα αρκετά μέσα στο βουνό. Ο πειρασμός δεν υποχωρούσε. Βγάζω τότε ένα τσεκουράκι που είχα κρεμασμένο στη μέση μου και δίνω τρεις τσεκουριές στο πόδι μου, μήπως και με τον πόνο φύγει ο πειρασμός. Το παπούτσι γέμισε αίμα, αλλά τίποτε.
Σε μια στιγμή ήρθε στο νου μου εκείνη η γυναίκα και τα λόγια που της είχα πει. «Θεέ μου , είπα τότε, εγώ για λίγο έζησα αυτή την κόλαση και δεν μπορώ να την αντέξω, κι αυτή η ταλαίπωρη που ζει συνέχεια αυτήν την κόλαση!… Συγχώρεσέ με που την κατέκρινα». Αμέσως ένοιωσα μια δροσιά θεϊκή και εξαφανίσθηκε ο πόλεμος. Βλέπεις τι κάνει η κατάκριση;
Βιβλίο: Πάθη και Αρετές -Γέροντος Παϊσιου Αγιορείτου
Πηγή: plus.google.com 
/http://www.diakonima.gr

Ἡ μοναχή Μόνικα, ὁ πνευματικός τῆς Καλύμνου

Ἡ μοναχή Μόνικα, ὁ πνευματικός τῆς Καλύμνου

Έφερε πάντα πολύτιμο περιδέραιο την διάκριση, την σιωπή και το ακατάκριτο. Διαμάντια πιο λαμπερά και από τον φωστήρα της ημέρας. Την γνώρισα στα μέσα του ’50. Ερχότανε στην Πάτμο στον γέροντα Αμφιλόχιο όσο το γήρας της το επέτρεπε και γιόρταζε κοντά του το Πάσχα το καινό. Τα χρόνια εκείνα ήταν ο Ευαγγελισμός η πόλις Ιερουσαλήμ. Εκεί ανέβαιναν αι φυλαί, φυλαί Κυρίου να γιορτάσουν Πάσχα Κυρίου. Ήταν υψίκορμη και λιπόσαρκη σαν  δούγα παλαιού ξύλινου βαρελιού. ‘Όταν κάποτε νοσηλεύθηκε σε θεραπευτήριο των Αθηνών, οι φοιτητές ρώτησαν τον γιο της, καθηγητή της Παιδιατρικής :

-         Η μητέρα σας δεν έφαγε ποτέ μια μπριζόλα;

Ερχότανε στον ναό της Βαγγελίστρας μαζί με την αδελφή που άναπτε τις κανδήλες. Καθότανε στο στασίδι, με το μακροφούστανο και το μαντήλι μέχρι την μύτη, τόσο ήσυχα, που δεν έδειχνε μέσα στο μισοσκόταδο πως υπάρχει παρουσία ζωντανού ανθρώπου. Ήταν σαν κάποια αδελφή να κρέμασε το ράσο της στο θρονί. Είτε έμπαιναν είτε έβγαιναν από την εκκλησία, ούτε σήκωνε το κεφάλι  ούτε το έστρεφε. Ρώτησα:

-         Αυτή η γριά δεν βλέπει, δεν ακούει;

-         Και βλέπει και ακούει, αλλά συνεχώς προσεύχεται.

Μου θύμιζε την μάννα του Σαμουήλ , όταν πήγαινε στο  ναό να προσευχηθή και ο γιος του ιερέα Ηλεί την πρόσεξε και είπε στον πατέρα του: «Μια γυναίκα ίσταται στον ναό και μαίνεται».

Καθόμουνα απέναντί της .Η μόνη κίνηση που έκανε ήταν να σκουπίζη τα δάκρυά της, τα ασίγητα και αθόρυβα, με το άσπρο της μαντήλι. Περισσότερο έστρεφα την προσοχή μου στην γερόντισσα Μόνικα παρά στο τέμπλο της εκκλησιάς.

Όταν απαντούσε στις ερωτήσεις του Γέροντα, μιλούσε τόσο στοχαστικά, σαν να έβγαινε η φωνή της μέσα από τους παλαιούς αιώνες. Αν ήταν άνδρας, θα μου θύμιζε τον παλαιό των ημερών. Ο λόγος της ήταν τόσο μετρημένος σαν ρήση ευαγγελική.

Εκεί όμως που εγνώρισα τον άνθρωπο αυτόν πρόσωπο με πρόσωπο ήταν στο τέλος της δεκαετίας του ’60. Τότε έζησα από κοντά τον άνθρωπο των δακρύων και της καρδιακής προσευχής και έμαθα την ιστορία της ζωής της.

Ο σύζυγός της Γεράσιμος Ζερβός ήταν πάντα «ο πατέρας» και για την σύζυγο και για τα παιδιά. Οσάκις έλεγε «ο πατέρας μας» , αρκετό καιρό υπελάμβανα την πατέρα της, αλλ’ αργότερα εννόησα ότι επρόκειτο περί του συζύγου. Εργαζόταν στις Ινδίες, στις αγγλικές επιχειρήσεις εξορύξεως πολύτιμων μετάλλων. Σε μία από τις επισκέψεις του στον οίκο του πατρός του εγνώρισε την Άννα και ηράσθη του αληθινού κάλλους της ψυχής της. Την ζήτησε εις γάμου κοινωνίαν . Έπασχε όμως από μυοκαρδίτιδα. Του λέει:

-         Δεν μπορώ να σταθώ όρθια. Πώς θα γίνη ο γάμος;

Και υπανδρεύθη καθιστή. Τον ακολούθησε στην Ινδία και έφερε στον κόσμο πέντε παιδιά. Έπειτα από λίγα χρόνια εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα , ίσως για τις σπουδές των παιδιών. Τα δύο, την Φανή και τον Τζον, τα έχασε εφήβους από κάποια λιμώδη νόσο της εποχής εκείνης. Ο Τζον έγινε ουρανοβάμων προτού γίνη άνδρας. Δεκαέξι ετών ήταν ψάλτης αριστερός στον Άγιο Γεώργιο Καρύτση. Υπέμεινε την αρρώστια με μαρτυρική υπομονή. Τα τελευταία λόγια του στην αγία μάννα του ήταν:

-         Θα λυπηθώ πολύ, όταν φορέσης μαύρα και κλάψης. Εγώ είδα τον Χριστό και μου είπε: «Έρχου γρήγορα∙ σε περιμένω».

Εκεί στην Αθήνα η κυρία Άννα εδέχετο όλη την ημέρα όχι μόνον πονεμένους, αλλά και κληρικούς. Έτσι γνωρίστηκε με τον πατέρα Σάββα και τον βοήθησε , μαζί με τον σύζυγό της, να εγκατασταθή στο νησί και σήμερα είναι ο προστάτης της Καλύμνου και των κήπων του ανατολικού Αιγαίου το εγκαλλώπισμα. Ο προϊστάμενος της Ζωής πατήρ Σεραφείμ Παπακώστας ήταν από τους πιο τακτικούς επισκέπτες. Ο γιος της ο παιδίατρος της έλεγε:

-         Μάννα ,  εσύ έχεις περισσότερους επισκέπτες από μένα.

Κάτω από το προσκέφαλό της είχε τρία βιβλία: τον Ιωάννη της Κλίμακος, τον Νείλο τον Σιναΐτη και τον αββά Ισαάκ. Αυτούς μελετούσε μέρα και νύχτα. Προτιμούσε την ανάγνωση από το κείμενο.

-         Καλύτερα – έλεγε- να διαβάσω μια σελίδα κείμενο παρά δέκα ερμηνεία. Στο κείμενο βρίσκεται το πνεύμα του Πατρός. Στην ερμηνεία έχει εξατμισθή το πνεύμα του και επικρατεί του ερμηνευτού.

Στους προσερχομένους πάντα απαντούσε από τους Πατέρες : «Αυτό μας λέγει ο αββάς Ισαάκ Ιωάννης, αυτό ο Νείλος και αυτό ο Ισαάκ». Ποτέ δεν έκλωθε δικά της λόγια. Έτσι, κανένας δεν αντέλεγε στις νουθεσίες της. Όλοι ευχαριστημένοι έφευγαν από την εξαγόρευση και την πατερική νουθεσία.

Είχε φοβερή υπομονή να ακροάζεται τους πειρασμούς , τον πόνο και την θλίψη των άλλων. Η νύφη της ερχόταν κάθε πρωί και μιλούσε επιθετικά εις βάρος του γιού της. Έπειτα από δίωρη ακρόαση αναπάντητη , της έλεγε:

-         Πήγαινε τώρα να ετοιμάσης φαγητό, γιατί τα παιδιά θα επιστρέψουν από το σχολείο.

-         Δεν στενοχωριέστε για όσα λέγει;

-         Καθόλου. Μόνον για την ψυχή της θλίβομαι.

Είχε τόση διάκριση, που ακουμπούσε στις ψυχές αυτό που μπορούσαν να βαστάξουν. Κανένας δεν έφευγε ούτε βαρυφορτωμένος ούτε ξεφόρτωτος. Το στόμα της ήτανε χρυσό. Ούτε αστεϊσμούς ούτε σαπρούς λόγους έλεγε ούτε κατάκριση εξήρχετο. Αυτά είναι τα στόματα των Αγίων.

Στην προσευχή – όπως μου ωμολόγησε η θεία μου μοναχή Θεοκτίστη και όπως και εγώ είδα και μαρτυρώ- συνεχώς έτρεχαν τα μάτια της αστείρευτη πηγή.

-         Πού , Γρηγόριέ μου –μου έλεγε η θεία μου μοναχή –βρίσκονταν τόσα δάκρυα; Εσπερινό κάναμε; Απόδειπνο διαβάζαμε; Όρθρο ψάλλαμε; Ώρες λέγαμε; Οι βρύσες των ομματιών της έτρεχαν.

Στην νοερά προσευχή η στάση της ήταν ουράνια. Μοναχός Πάτμιος, Αντίπας το όνομα, της είχε προσφέρει το επίτομο βιβλίο της Φιλοκαλίας των αγίων Πατέρων, το οποίο μελέτησε πολύ καλά.

Αλλά και ο Γεράσιμος καθόλου δεν υστερούσε στα πνευματικά της «μητέρας»- συζύγου του. Φαίνεται από πολύ νωρίς είχε συναναστραφή με πνευματικούς άνδρες. Είχε πολλά ωφεληθή και πολλά σπουδάσει. Αυτός πρέπει να βοήθησε την Άννα να προαχθή στα πνευματικά γυμνάσματα. Στον οίκο του στην Κάλυμνο είχε δωμάτιο με τους τέσσερις τοίχους γεμάτους βιβλία. Το δωμάτιο αυτό το έλεγαν «παπαδικό». Στους επισκέπτες έλεγε:

-         Περάστε να σας δείξω τα χόμπι της ζωής μου. Από ΄δω είναι τα «τσιγάρα» μου. Από ‘κει τα «ποτά» μου. Και πιο  ‘κει τα «γλυκά» μου.

Κάθε βράδυ περιήρχετο το λιμάνι μήπως βρη κάποιον άστεγο επισκέπτη του νησιού να φιλοξενήση στο σπίτι του. Αν επέστρεφε με επισκέπτη, έλεγε στην Άννα:

-         Έφερα τον Χριστό.

Αν δεν λάχαινε  κανένας άστεγος, γύριζε λυπημένος.

-         Χάσαμε , μητέρα, σήμερα.

Στο τέλος του προσεβλήθη από την νόσο του καρκίνου. Δάγκωνε τα σίδερα του κρεβατιού να μη φανή ο πόνος του ούτε στους ανθρώπους ούτε στους Αγγέλους.

Η σύζυγός του, μετά την χηρεία, εκάρη ,μοναχή από τον γέροντα Αμφιλόχιο με το όνομα Μόνικα. Της ζήτησα κάποτε το βιβλίο του αββά Νείλου. Μου είπε:

-         Μετά την κοίμησή μου να είναι δικό σου. Τώρα όμως δεν μπορώ να το αποχωριστώ, γιατί ό όσιος Νείλος με τέρπει. Ο Σιναΐτης με οικοδομεί και όλα τα λαμπικάρει στην καρδιά μου ο Ισαάκ ο Σύρος.

Εκοιμήθη ενενήντα ετών η καρδιοπαθής και αδύνατη σαν την καλαμιά του ξηροπόταμου.

Αυτά έζησα και ενθυμούμαι και τα καταθέτω. Ξεύρω ότι είναι φτωχά και λίγα. Ας έχω την συμπάθειά της και τις πρεσβείες της μαζί μου.

Από το βιβλίο: «Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας»

Ιερά Μονή Δοχειαρίου , Άγιον Όρος

Γραφικές Τέχνες – Εκδόσεις: «Το Παλίμψηστον»
 http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/2014/07/blog-post_21.html

 http://hristospanagia3.blogspot.gr